Πρώτο, δεύτερο ή τρίτο;

Αγγελάκι της Αγάπης

Τελευταία παίζω με ακουαρέλλες!!!

Αυτόν τον καιρό δεν έχω κάνει καθόλου κόμικς, αλλά προσπαθώ να βελτιώσω την σχεδιαστική μου ικανότητα. Αποφάσισα να κάνω και μερικά ελεύθερα σχέδια με κάρβουνο και μολύβι. Ορίστε τα καλύτερα από αυτά, που δεν είναι καν καλά. Στην επόμενη ανάρτηση θα ακολουθήσουν πιο κομιξικής αισθητικής σκίτσα.

Μια μέρα στην παραλία

Μαζί με δυό καλούς μου φίλους, το μολύβι και το μπλοκάκι (άντε, κι άλλους δύο, τον Γιώργο Κωνσταντόπουλο και τον Μάνο Κοτσιφάκη, επίσης σκτιτογράφοι). Στο ενδιάμεσο από τις βουτιές αποφάσισα να σκιτσάρω τους λουόμενους και οι άλλοι δύο με αντέγραψαν (και προφανώς δεν υπονοώ το μολύβι και το μπλοκάκι!). Ορίστε και το αποτέλεσμα.

Οι άνθρωποι στις δύο πρώτες εικόνες, ένα απίστευτο πράγμα, μπορεί να κάθονταν και δυό ώρες στην ίδια στάση, και μόλις αποφάσιζα να τους σκιτσάρω αμέσως κουνιόνταν, λες και το κάναν επίτηδες! Στον άνδρα στο δεύτερο σκίτσο δεν μπόρεσα ποτέ να φτιάξω το δεξί χέρι! Στο πρώτο σκίτσο δε, ο σύντροφος της κυρίας είχε αντιληφθεί ότι την σχεδίαζα, και με κοιτούσε με μισό μάτι. Ε, στο τέλος αποφάσισα να φτιάξω ένα τοπίο, του προύστη, ούτε τα βουνά ούτε τα δεντριά θα κουνιόνταν!

Κι επειδή οι δυό φίλοι και συνάδελφοι, απροετοίμαστοι και ζηλιάρηδες, έκαναν το μοιραίο λάθος να απαρατήσουν τα καλλιτεχνήματά τους στο μπλοκάκι μου, λαμβάνω το θάρρος να δημοσιεύσω, και ως αποζημίωση για τα φύλλα που μου κατέστρεψαν, και τα δικά τους σκίτσα εδώ:

Του Μανόλη Κοτσιφάκη (ασχολίαστα):

Και του Γιώργου Κωνσταντόπουλου
 (που έφτιαξε το τοπίο πριν από εμένα και καλύτερα από εμένα):